بررسی میزان آلودگی منابع آبی بیمارستانهای شهرخرم آباد به باکتری لژیونلا پنوموفیلا در سال ۱۳۸۷

مقدمه: لژیونلا باکتری آبی گرم منفی و از عوامل شایع در بروز عفونتهای بیمارستانی است. محیطهای بیمارستانی از حیث ایجاد زمینه رشد، سیستم انتقال آئروسل و افراد در معرض خطر، مکانی با پتانسیل بالا جهت رشد و شیوع این عامل است. وجود درجه حرارت مناسب در مخازن آب و سیستم توزیع آب رشد این باکتری را تشدید می کند .هدف از این پژوهش بررسی حضور لژیونلا در سیستم توزیع آب بیمارستانهای شهر خرم آباد بوده است. مواد و روش ها: نمونه برداری با تناوب 15 روزه از مخازن آب سرد و گرم بیمارستانها و همچنین شیرهای برداشت آب گرم و سرد در بخشهایی از بیمارستان که آسیب پذیری بالاتری دارند انجام شد. هر یک از نمونه ها با استفاده از فیلتراسیون غشایی تغلیظ شدند و از هر نمونه 2 پلیت بر روی محیط کشت bcye و انتخابی gvpc کشت داده شدند و رشد باکتریها در روزهای سوم، هفتم و دهم کنترل و ثبت شد. یافته ها: در مجموع از بین 240نمونه گرفته شده از 5 بیمارستان شهر خرم آباد 7/41 درصد نمونه ها مثبت بودند. درصد نمونه های مثبت بیمارستانهای شهدای عشایر، تأمین اجتماعی، توحید، عسلیان و مدنی به ترتیب: 8/68 ، 5/45 ، 3/33 ، 1/9 و 4/36 درصد بود و میانگین کلر باقیمانده نمونه ها به ترتیب برابر 38/0،52/0، 46/0، 82/0 و 6/0 میلیگرم بر لیتر بودند. بیشترین نمونه های مثبت مربوط به سردوش آب گرم و کمترین مقدار مربوط به شیرهای آب سرد بوده اند. بحث و نتیجه گیری: با وجود اینکه همه بیمارستانهای شهر خرم آباد از آب تصفیه شده استفاده می نمایند اما از 240 نمونه جمع آوری شده 100 نمونه در بخشهای مختلف بیمارستان مثبت بودند نتایج بدست آمده ارتباط مستقیمی بین میزان کلر باقیمانده و حضور باکتری لژیونلا نشان می دهد به این ترتیب که در غلظتهای 6/0 میلیگرم در لیتر و بالاترکلر باقیمانده هیچ یک از نمونه ها مثبت نبوده اند. بنابراین معمولاً مقادیر کلر باقیمانده موجود در شبکه توزیع آب برای مقابله با لژیونلا کافی نیست.